We doen een verwoede poging om met de vulkaan te leven. De afgelopen week ging dat uitstekend. De noordoostpassaatwind blies de grijze aswolk van de vulkaan richting Amerika. Het zonnetje scheen en even was het of er niets aan de hand was. Er kwam een regenbui voorbij waarna de zon weer begon te schijnen.
- Groene sprieten
Een paar dagen later schoten groene sprieten door het zwarte as naar boven. Het is lente op La Palma voor de oorspronkelijke vegetatie. De kastanjes op de steile berghellingen kleuren geel, rood en bruin. Voor deze geïmporteerde boom is het herfst. En wij leven langzaam in de richting van de winter. Er worden cadeautjes gekocht voor onder de boom.
De vulkaan heeft onze agenda schoongeveegd. Er is ineens weer tijd voor achterstallig onderhoud en Marjan is begonnen met vrijwilligerswerk.
Wachtkamer
In de oude sigarettenfabriek van El Paso is een warenhuis ingericht voor bewoners zonder woning. De enorme hal is overzichtelijk ingericht met verschillende afdelingen. De gedoneerde artikelen van onderbroeken, bordspelen tot keukenbenodigdheden komen aan in dozen. Het was de taak van Marjan om alles netjes te ordenen.
In hetzelfde gebouw, achter een gesloten deur bevindt zich een gigantische hal. Op de vloer zijn vierkanten getekend. Binnen ieder vierkant staat de inboedel van de eilandbewoners die hun huis hebben verloren of nog altijd in spanning zitten of ook hun huis zal worden verwoest door de veelkoppige draak. Op een A4- tje staat de naam geschreven van wie er plaats heeft genomen in de wachtkamer van het leven. Zolang de vulkaan raast, lijkt het Dal van Aridane stil te staan.
Antidepressiva
Inmiddels ben ik toch weer aangekomen bij het drama. Het drama dat we proberen weg te poetsen door een andere kant op te kijken. Niet omdat we de confrontatie niet aan willen gaan maar omdat het te groot is om te verteren. Het gebruik van antidepressiva is op het eiland verdriedubbeld en de afspraken in de geestelijke gezondheidszorg blijft stijgen. Het is een manier om even niet te hoeven voelen.
Bokswedstrijd
Het is een bokswedstrijd waarbij we in de veertiende ronde zijn aangekomen. De dertiende ronde zijn we goed doorgekomen maar ook vandaag kregen we weer een paar dreunen voor onze kiezen. We staan te wankelen op onze benen maar houden vol.
Een klap, een dreun, je bent er niet altijd op voorbereid. De altijd olijke taxichauffeur Enrique was in onze straat voedselpakketten aan het uitdelen. Hij was zelf zijn huis in de achtste week kwijtgeraakt.
De rookwolk die we deze ochtend tijdens de wandeling in Tacande zagen opstijgen bleek het huis te zijn van een goede vriend. We zouden er morgen naar toe om de vulkaanas van het dak te verwijderen. Morgen hebben we daarvan vrij.
- Het kerstlicht van Los Llanos is ontstoken. De drie lichtzuilen vertegenwoordigden Las Manchas, Todoque en La Laguna. (Foto: Jonatan Rodríguez)
Pàdel
Om straks ook de vijftiende en laatste ronde door te komen houden we ons sterk met regelmaat en beweging.
Woensdag heb ik na lange tijd weer een wedstrijdje pàdel gespeeld. Twee van de vier spelers hebben hun huis verloren en toch hebben we enorme gelachen en plezier gemaakt. Na het sporten ouwe-jongens-krentenbrood met een caña en een tapa op een terras in Tijarafe. Het beste medicijn tegen een depressie.
Gisterenavond is de kerstverlichting in Los Llanos feestelijk is ontstoken. Het was er gezellig!
Lees meer over de vulkaan op La Palma
Gepubliceerd: 4.12.2021
)
Als ik me eens niet goed voel zal ik aan Enrique denken !
Keep your head up. RESPECT!,,,,
Mooi stuk. Een cana en vrienden, daar gaat het dus blijkbaar om. Dat houd je op de been, in voor- en tegenspoed. Goed om weer te beseffen hoeveel dit voor een mens betekent. Volgende week maar weer eens naar mijn stamkroegie.
Wederom een prachtig, realistisch en beeldend verslag; De moed erin houden en doorgaan en afwachten, wat wij ook doen, maar vanuit een andere situatie.
Hier in Nederland is het echter koud, nat en donker en de dagen zijn kort. Corona blijft hier nieuws en sfeer bepalen.
Het zal weer een keer anders worden, ook al heb je er nog weinig beeld beeld bij.
Vandaag maken we er een goeie dag van en zullen we ook van kleine dingen genieten.
Groeten van
Monica Peeters
We zijn weer onder de indruk van je verhaal. Ongelooflijk dat de bewoners die getroffen zijn door alle ellende en het verdriet de moed hebben om door te gaan. Vol bewondering voor mensen als Enrique die anderen helpen terwijl ze zelf alles verloren hebben.
Bedankt voor je verslag, wat zijn jullie sterke mensen die ondanks de dagelijkse onzekerheid toch de moed niet laten zakken en van kleine dingen kunnen blijven genieten, echt Respect… Blijf dit doen, ik blijf je blogs lezen… Ondanks alles toch mooie dagen gewenst… Groetjes uit Nederland
Wat prachtig geschreven wederom! Het is zo diep verstaanbaar wanneer mensen in zak en as geraken en de moed dreigen te verliezen. Gelukkig komt er evenredig veel licht en kracht en liefde vrij deze duistere dagen. Jullie leven samen vormt daarvan een hoopvol teken. De handen worden ineengeslagen en desondanks goede tijden genoten. In alle ellende een machtig tegengeluid nabij de brullende vulkaan.
Goed dat jullie geen Sinterklaas avond hebben, het zou toch niet gezellig worden met die stank, herrie en trillingen op de achtergrond.
Ik steek een kaarsje op en hoop dat Drie Koningen wel een rustige pakjes avond wordt.
Dat hebben alle Palmeros inmiddels wel verdiend.
Abrazo y recuerdos cordial.
Wat Marjan als vrijwilliger doet is grandioos. Dit is het recept om er door te komen. Dank voor je berichten. Wij bidden voor jullie en allen op La Palma
Wat ongelofelijk bijzonder hoe veerkrachtig jullie onder alles blijven… en hoewel het raar klinkt.. voelt het ook fijn om door je verhaal met het eiland en de bewoners verbonden te blijven… hopelijk tot snel xx
Dank je wel voor de mooie verwoording van leed en onmacht. Uit deze ellende ontstaat ook samenhorigheid. Met elkaar ben je sterk.
We volgen dagelijks Bush Craft Bear op YouTube. We blijven op de hoogte uit meerdere informatiebronnen.
In de hoop op betere tijden.
En….tot ziens op La Palma?
Hartelijke groet.
Wat een uitdagingen elke keer weer voor jullie, zo heftig. Wat knap hoe jullie de moed ook weer oppakken om het aan te gaan. Veel sterkte en dank voor de verhalen zodat we ons iets kunnen voorstellen van de situatie, al blijft het natuurlijk heel anders dan als je er zo aan de lijve mee te maken krijgt. Hou vol!