Was het maar altijd lente

Iedereen in Nederland was blij dat we ook deze keer de zon hadden meegenomen van La Palma. Een betere reden dan het vieren van een bruiloft om de reis over de oceaan richting het noorden te maken konden we ons niet bedenken. We zijn al weer onderweg naar huis.

Heerlijk om vanuit de drukte van Schiphol aan te komen op La Palma. Het eerste dat me opviel was dat het eiland nog altijd vol met  bloemen staat. Mei is de overgangsmaand van de lente naar de droge zomer.

Nog even en je moet voor de bloemen naar de hoogste top. In juni staat daar het twee meter hoge rose slangenkruid in bloei en zijn de toppen geel van de brem.

Endemische plant op La Palma het blauwe slangenkruid, Echium webbii

Door de tunnel en dan de zonnebril op. Iedere keer opnieuw een bijzondere ervaring. Het zicht op de Cumbrecita, het kerkje van El Paso en de top van de Bejenado aan de ene, en de Cumbre Vieja aan de andere kant.

Het witte pluimpje wolk uit de vulkaan was afwezig, wat ik als goed nieuws interpreteerde. De vogels zingen nog altijd een lentelied, net als in Nederland overigens. Wat een zorgeloze thuiskomst.

Argyranthemum haouarytheum is een endemische plant op La Palma en vernoemd naar de oorspronkelijke bewoners op het eiland Haouarythes.

Bij het bezoekerscentrum van de Caldera hebben we de auto geparkeerd. Voordat we ons huis bereikten wilden we eerst nog even een korte wandeling maken.

Het pad achter het bezoekerscentrum was bedekt met bloemen in alle kleuren. Was het maar altijd lente.

Lees meer: Natuurgebieden op La Palma

 

2 reacties op “Was het maar altijd lente

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *