Een keer in de drie jaar wordt de Virgen del Pino uit het kerkje boven het dorp van El Paso naar beneden gedragen. Dit keer moesten we vier jaar wachten om de heilige maagd van het pijnbos te vergezellen tijdens haar tocht.
Terwijl de Virgen een jaar langer dan gebruikelijk op haar troon wachtte om naar buiten te worden gedragen beleefde El Paso een pandemie, een heftige brand die de dorpskern bereikte en een vulkaaneruptie.
Op La Palma werd er een dag lang niet getreurd om wat we verloren maar gevierd om wat we met elkaar delen.
Onder de oudste Canarische pijnboom van de wereld, waar lang geleden de verschijning van de heilige Maria heeft plaatsgevonden, werd vroeg in de middag de Virgen del Pino onder luid geroep ontvangen: Viva la Virgen!
- Omgebouwde kar tot rijdend restaurant (Foto: El Apuron)
Processie
De heilige ging voorop gevolgd door een bonte stoet met maar liefst 40.000 in traditionele kleding gestoken bewoners en bezoekers. De meer dan 250 karren, die door buurten en vrienden omgebouwde waren tot rijdende keukens voorzagen de dorstige pelgrims van drank en eten.
Tijdens de 5 kilometer lange processie, een traag voortbewegende picknick te voet, werd er gedanst, gezongen, gedronken en gegeten.
De maagd bereikte om 8 uur in de avond het centrum van el Paso waar ze werd ontvangen met het Ave María.
In la Iglesia Bonanza galmden de stemmen van duizenden devote bewoners. Stoere mannen met tranen in ogen en vrouwen met knalrood gestifte lippen riepen het kippenvel op mijn armen: Viva La Virgen, Viva la Virgen!
- Virgen del Pino wordt ontvangen in het centrum van El Paso.
Salsa
De laatste kar in de 2 kilometer lange optocht kwam rond middernacht het centrum van El Paso binnenrollen. Het feest was toen al in volle gang. De klanken van een salsa-orkest schalden over het plein voor het gemeentehuis van El Paso.
De twee biertjes die ik als nuchtere Fries echt nodig had om wat losser in de heupen te worden deden zijn werk. Salsa, rumba, cumbia, polka, zonder na te denken over de stappen gingen mijn benen vanzelf.
- De Virgen del Pino wordt de kerk Bonanza binnengedragen.
Echt feestvieren
Als het om echt feestvieren gaat, heb ik nog veel te leren. Het volume ging omhoog, de trommels, de swingende bassen, de schelle blazerssectie en de animerende stem van de zangers klonken door het slaapkamerraam naar binnen.
Om zes uur in de ochtend stopte de band met spelen en hoorde ik het publiek vanuit mijn bed in koor roepen: Otra, Otra, Otra, We want more!
Lees ook het artikel: bewoners van La Palma
)
Eindelijkere en wat een sfeer! Fantastisch hoor!
Wat een feest, zo mooi, zo ontspannen!
Volgende maand gaan we la Palma weer bezoeken.